Laatst was er in de buurt een kinderdisco. Een vriendin had het georganiseerd en vroeg of wij wilden komen helpen.

Wij hebben een partij discolampen, rookmachine, goede boxen.

Dus ja hoor, wij komen natuurlijk mee feesten. Maar hoe pak je dat aan met een kind dat vooral met (geluids)prikkels moeite heeft?

Voorbereiding

Dit keer was ruim van te voren bekend dat we naar de disco zouden gaan. Wel merk ik dat onze aanpak begint te werken. We praten er niet over tot het zover is. Dan is dochter #3 er ook minder mee bezig, tot het moment daar is. Dus kunnen we al eerder dingen bekend maken of bevestigen. Zo had ze dit keer een briefje op school meegekregen, een aankondiging. ‘Mag ik daarheen?’ Daar konden we nu dus gerust ja op zeggen, in plaats van een beetje vaag doen. Duidelijke afspraken gemaakt, dochters #2 en #1 zouden draaien, zij zou lekker dansen met vrienden.

Ze mocht verkleed, want het was een vervroegd Halloweenfeest. Kinderdisco here we come! Dat wij eerder zouden gaan, zodat we konden opbouwen en de zaal leeg konden ruimen, dat hadden we niet gezegd. We zouden daar een frietje eten, dat is allemaal nog te veel informatie. Maar toen ik zei dat ze om vier uur langs de schmink moest, kreeg ze toch vragen. Oh ja, dat hadden we nog niet gezegd.

Let’s party

Kinderdisco, wat een chaos. Van vier tot tien jaar, alles was aanwezig. Iedereen was leuk verkleed, allemaal mooie lampen die stonden te knipperen, muziek lekker hard. Wat een pret. Wat hebben die kinderen gedanst. Verzoeknummers waarvan wij zeiden: ???? We worden oud… maar wat hadden ze lol. Wat carnavalkrakers er doorheen en de kinderdisco was een succes. Voor de zekerheid had ik oordoppen mee genomen, maar die waren niet nodig.

Wat me wel opvalt, is dat dochter #3 zich gek gedraagt. Ze had een maatje gevonden, een stagiaire van een jaar of 15. Daarmee stond ze te draaien, te tollen, druk te doen. Ze gaat door en door en kan niet meer stoppen. Ik ga er niet op in. Laat haar gaan. Dat heeft ze nodig, ze kan niet anders op dat moment. Zij heeft op haar manier een leuke avond. Als de stagiair er gek van wordt, geeft ze dat wel aan. Een enkele keer rem ik haar. Nu echt even een stapje terug. Maar als ik er niet ben, kan ik dat ook niet doen. Laat haar maar ontdekken hoe ze ermee om moet gaan. We hadden trouwens de afspraak, dat wilde ze zelf, dat zij en ik naar huis zouden gaan als het niet goed ging. Als ze te veel last zou hebben van het geluid.

After party

Na het feest is het klaar. Dan stort ze in. Ik kon twee dingen doen, naar huis of helpen opruimen. We zijn gebleven. Er was nog redelijk wat hulp, iedereen deed zijn ding. Trots op dochters #2 en #1, ze hebben goed gedraaid, ze hebben geholpen met opbouwen en afbreken. Ze hebben echt leuk hun best gedaan! Ik zag intussen de energie weglopen. Tijdens het afronden, na praten zat dochter #3 op een stoel. Alleen. Met haar jas aan. Klaar. Dan ben ik trots. Kijk haar eens zitten. ‘Vroeger’ was er op zulke momenten geen land met haar te bezeilen. En nu? Nu gaat ze zitten. Ze wacht even. Ze kruipt tegen me aan. We gaan naar huis, lekker even douchen en dan zo in bed. Het was een leuke avond, iedereen heeft het naar zijn zin gehad. Fijn dat dat inmiddels kan zo af en toe.