Wanneer je, net als ik, met jonge kinderen werkt, ken je vast “de pittenzak”. Ideaal om te gebruiken bij van alles en nog wat. In Sinterklaastijd zijn het pakjes of speelt zo’n zware pittenzak het voer (en later de poep) bij het schommelen op de paardschommel. Omdat zo’n pittenzak alles kan zijn, ben ik er als therapeut dol op. Het prikkelt de fantasie en spel, zo dacht ik altijd. En….dat is ook zo.
De beanbags in de vorm van schildpadjes hadden dus bij voorbaat een soort achterstand toen ik ze kreeg. Want: minder zwaar dan een pittenzak en: het is overduidelijk een schildpad. En dus geen voer of poep of wat dan ook. Maar, oké, als ik eerlijk ben voelden ze wel heerlijk zacht en maakten ze niet zo’n irritant knisperend geluid wat sommige (goedkopere) pittenzakken doen. En…ze zagen er superschattig uit. Dus: ik gaf ze een kans.
Ik gebruikte ze, samen met zware apen, hagedissen en beren bij de behandeling van kinderen. En de kinderen vinden ze net zulke schatjes als ik ze vind. Ze horen helemaal bij de dierentuin die ik in de praktijk heb liggen. Het zijn geen beanbags, geen pittenzakken, het zijn schildpadjes. En met schildpadjes kan je heel leuk spelen. Ook die bevorderen spel!
Ik gebruik ze niet zo vaak om mee te gooien (zoals ik met pittenzakken wel deed), want dat is zo zielig. Je gaat niet met dieren gooien toch? Maar, heb je wel eens paardje gespeeld met een schildpad op je rug? Of heel voorzichtig een schildpad naar een bepaalde plek laten “springen” (en dus extra goed sturen met je lijf)?.
Nog een voordeel van de schildpadjes: je kunt het zo makkelijk hebben over “het huis op je rug”. En hoe het zou zijn om altijd je thuis bij je te hebben. En waar je thuis voor staat. Heel fijn, want bij alle kindjes die bij mij komen is “veilig voelen” een thema. Vanuit overprikkeling of onderprikkeling op je zintuigen is het bijna onmogelijk om je veilig te weten in je eigen lichaam. Dus, voor mij zijn de schildpadjes een welkome aanvulling gebleken op mijn materialen!