‘s Nachts wakker worden
Gisteravond en vannacht was het weer raak. Onze oudste van 6 die schreeuwend naast zijn bed staat te springen om zijn mama’s. Paniek in zijn slaap. Hij wordt niet echt wakker, hij praat onsamenhangend en is vooral erg overstuur. We kennen dit ondertussen, het is bij hem een scherp teken dat hij overprikkeld is en dat het overdag niet gelukt is om die prikkels de deur uit te sturen. Gelukkig weet hij er de volgende dag niets meer van, maar het kost hem ongemerkt extra energie.
Ritme en Structuur
Het is ook veel te veel, dat weten we allemaal. Die december maand is voor de meeste kinderen gewoon 1 grote spanningsboog. Zelfs onze jongste van 3 is regelmatig niet te genieten, moe of juist ontzettend ondeugend. Maar voor de oudste is het ondertussen wel op. Het liefst houd ik hem al thuis, scherm ik hem af, lekker veilig, lekker geborgen. Dat vind ik echter niet de meest verantwoorde oplossing. Het is voor hem juist belangrijk om zijn ritme en structuur vast te houden. ‘Gewoon’ naar school dus en naar zwemles en naar scouting. De voorspelbaarheid zo groot mogelijk houden.
‘Strongwilled’ en prikkels opzoeken!
Ja en die van ons, die vindt dus ook alles leuk! Kan hem niet gek genoeg hoor, afgelopen weekend logeerweekend van scouting. Zondagochtend ophalen en zondagmiddag stuiterend door een binnenspeeltuin, kan allemaal, hij houdt van prikkels! Hij zoekt ze op, dit noemen ze ook wel ‘strongwilled’. Hij heeft een sterke wil, hij beslist graag zelf wat hij doet en hoe hij het doet. Als hij overprikkeld raakt, dan gooit hij er nog een stapje bovenop en gaat helemaal door het lint. Terugtrekken of uit zichzelf stoppen kan hij simpelweg niet, daar heeft hij hulp bij nodig. Lastige combinatie bij een hoogsensitief kind, het resulteert dus regelmatig in een ongecontroleerde huilbui omdat hij eigenlijk helemaal niet meer kán, zeker niet na al die prikkels van sinterklaas en alle spannende activiteiten die er nog komen (kerstdiner op school, kerst vieren thuis, zijn mama jarig tussendoor, oud en nieuw).
Gebruik maken van een kalender
Wat doen we dan wél om er doorheen te komen? Eigenlijk verklap ik dat hierboven al een beetje. We houden vast aan de ritme en de structuur van alle dag. We besteden niet meer aandacht aan wat komen gaat dan wat nodig is. Hoe vaker wij praten over kerst of oud en nieuw? Hoe meer wij vragen of hij zin heeft in zijn kerstdiner op school? Hoe meer hij er door overprikkeld raakt. Als hij er naar vraagt of er over begint, dan praten we er rustig over en daarna gaan we weer over tot de orde van de dag. En we maken kalenders, gewoon zelf op een a4-tje een maandkalender. Daar tekenen we op wat er wanneer is, we bedenken samen de plaatjes die er bij passen. Een schoentje voor het schoen zetten bijvoorbeeld, of een auto als we naar opa en oma gaan. Hij bedenkt het en we maken het samen. Hij kan elke dag afstrepen waar we zijn en weet dus wanneer hij iets wel of niet kan verwachten. Het geeft hem zekerheid en scheelt een heleboel onrust en vragen.
Mijn kind helpen om tot rust te komen
En gaat hij wel door het lint? Dan help ik hem een handje om te stoppen. Even vastpakken, uit de situatie halen. Contact maken kan hij dan niet, dat vraag ik dus ook niet van hem. Ik zet hem lekker even in een knus hoekje op de bank, met zijn kauwketting en iets om lekker mee te frutselen. Even weer terugkomen in zijn lijf. Het is heerlijk om hem dan langzaam weer terug te zien komen. 10 minuten later kan hij dan weer rustig spelen en is de spanning even weg.
Nog lekker niks plannen
O en die kerstvakantie, die begint natuurlijk een beetje ongelukkig, we vallen bijna gelijk in de kerst. Als ik je dus als moeder een tip mag geven over hoe je met een hoogsensitief/hooggevoelig kind deze vakantie begint? Plan nog even lekker niks tot 1e kerstdag en ga nog niet buiten de deur. Laat ze lekker rustig die eerste 2 vakantiedagen doorkomen. Maak elke dag een lekkere wandeling en verder veel spelen en weinig moeten.
Wij komen vrijdagmiddag lekker thuis, we bergen de schooltas op en we zetten de vloer vol met lego. En die lego mag lekker blijven liggen tot we op zondag op ons gemakje naar opa en oma vertrekken.
Natuurlijk moet ik zaterdag ook nog boodschappen doen, ik vergeet toch weer vanalles. Maar mijn lieve, overprikkelde, vermoeide kind van 6? Die blijft lekker thuis, met zijn hoofd alleen maar gevuld met alle legoprojecten die hij al tijden wil bouwen maar steeds niet echt de tijd voor had.
Fijne dagen! Geniet van de rust en koester elkaar!
Sanderyn
Maak kennis met blogger Sanderyn en haar gezin
Sanderyn (l), Leontien (r), Minnow (lo), Bryn (ro)
