Overprikkeling versus Ontprikkelen
Kobe speelt graag met een bal. Nu hij doorheeft dat je ook samen kan spelen met de bal, hebben we er samen plezier in, maar dat plezier is jammer genoeg altijd van korte duur. Wanneer de bal rolt over de stenen vloer, maakt dat voor Kobe teveel geluid. Bye bye fun, handjes over de oren – Hello overprikkelde Kobe.
Rubbabu bal
Dus testen we de rubbabu mini bal. Meestal duurt het lang voor Kobe met iets nieuws wil spelen, dus een beetje afwachtend kijk ik naar zijn reactie. De bal met nopjes wordt alle kanten opgedraaid, er wordt aan gelikt en ook in gebeten. Zo maakt Kobe altijd kennis met nieuw materiaal. De bal overleeft de eerste kennismaking wonderwel – het is in tegenstelling tot andere rubberen ballen – veel steviger. Kobe begint er spontaan mee te gooien, en hij ontdekt dat de bal ook stuitert. Vrolijk kruipt en loopt hij door de living, hij lacht en maakt plezier. Heel fijn om te zien. We spelen er lang mee. De bal maakt geen geluid als je hem over de grond wil rollen of gooien en hij past mooi in zijn kleine handjes. En in tegenstelling tot ander speelgoed, grijpt hij er spontaan naar wanneer hij terug van school komt. De Rubbabu bal is voor onze zoon een groot succes.
Visuele druppelbaan
Als Kobe iets nieuws in zijn handjes toegestopt krijgt, gaat hij er eerst lekker mee draaien. Alles draait voor hem, dus ook dingen die eigenlijk helemaal niet horen te draaien ?, dus ook de visuele zandloper moet de draaitest doorstaan. Na wat gewenning illustreer ik even hoe het ding werkt en dan gaat hij er snel mee aan de slag. “Ooooh, woow ” zegt hij steevast, “groen”. Hij kijkt, is geïntrigeerd en draait de druppelbaan alle kanten op, want de druppels gaan mee met zijn bewegingen en dat is leuk. Hij kijkt erdoor en ik zie dat dit voor hem een rustmoment is, eentje dat hij anders nooit zou nemen, want zijn hoofdje staat nooit stil. Hij neemt de tijd even lekker in de zetel te hangen en voor enkele momenten is de focus volledig bij deze visuele zandloper.
