Sensorische informatieverwerking is het verwerken van de prikkels die onze hersenen binnenkomen via onze zintuigen. Met andere woorden: het vermogen om informatie van buitenaf op te nemen en te verwerken.
De hele dag door krijgen we allerlei sensorische informatie binnen: via onze huid, ogen, neus, oren en mond. Deze informatie wordt naar onze hersenen gestuurd en wordt daar verwerkt. De hersenen bepalen vervolgens of er een reactie moet komen op deze prikkels of niet.
Sensorische informatieverwerking wordt ook wel prikkelverwerking genoemd. Lees hier meer
Twee voorbeelden van sensorische informatieverwerking:
De volgende twee voorbeelden leggen duidelijk uit hoe ons lichaam en onze hersenen omgaan met de verschillende prikkels die binnenkomen.
- Je hand komt in de buurt van een brandende kaars. Via je huid wordt het signaal ‘heet’ of ‘pijn’ naar je hersenen gestuurd. Je hersenen verwerken deze informatie en sturen een signaal naar het hersengebied dat je spieren aanstuurt. Je trekt je hand terug.
- Via je huid voel je dat je kleding aan hebt. Deze prikkel wordt naar de hersenen gestuurd en daar verwekt. In de meeste gevallen wordt er verder niks met deze prikkel gedaan, er komt geen reactie.
De sensorische informatieverwerking van een kind ontwikkelt zich al tijdens de zwangerschap. Ook in de baarmoeder zijn er allerlei prikkels waaraan het kind wordt blootgesteld. Denk aan het gevoel van het vruchtwater om hem heen, het geluid van de hartslag van de moeder en aanraking van de buik door de moeder, partner of verloskundige. Na de geboorte neemt het aantal prikkels dat binnenkomt in hoeveelheid en intensiteit toe. In veel gevallen gaat de sensorische informatieverwerking zonder problemen. Bij andere kinderen gaat het moeizamer. Bijvoorbeeld bij kinderen met autisme, ADHD of hooggevoeligheid.
Tip: Lees ook dit blog waarin ik 6 boeken over prikkelverwerking bespreek die absoluut de moeite waard zijn om te lezen als je meer wil weten over sensorische informatieverwerking.
Deel dit bericht via sociale media
